Voor het laatste internationale filmfestival op Nederlandse bodem rijden we in een kleine colone van 3 auto’s naar Assen. Door de beperkte animo hadden we het festival bijna afgeblazen maar dit konden we niet over ons hart verkrijgen. Dit betekent toch wel het einde van een tijdperk, een vast onderdeel van ons leven, een uitje waar we elk jaar naar uitkijken. Ik ging al mee naar filmfestivals toen ik nog in mijn mama’s buik zat. Het gaat al jaren niet meer om de 9,5mm films maar om het samenzijn, het weerzien van oude vrienden en leuke uitjes in Frankrijk, Engeland, Duitsland, Nederland, zelfs Schotland en België waar je anders niet snel zou komen.
Dat filmen op echte film door amateurs, eens zou verdwijnen is iets wat we al jaren aan zien komen. Er zijn simpel weg geen middelen meer voor, de film zelf is nauwelijks meer aan te komen en het ontwikkelen van film wordt bijna niet meer gedaan. Kortom de tijd van echte film voor de liefhebber is voorbij. De Pathé baby is een oud medium, hoe geliefd ook, en moet zijn plaats in nemen in de geschiedenis.
Zo bereiken we dan het laatste door de Nederlandse filmclub georganiseerde internationale filmfestival. Het leisure programma, zoals René dit altijd noemde, hebben we aangepast aan de wensen van de steeds ouder wordende deelnemers. Geen overvolle dagen meer en beperkte loopafstanden. Ons hotel is van alle gemakken voorzien, all inclusive en vermaak. Zo hebben we op de laatste avond met de groep gebowld. In buffetrestaurant kon iedereen in zijn eigen tempo zeer uitgebreid ontbijten, lunchen en avondeten. De speelruimte viel in de smaak bij Odin waar hij na het eten andere kinderen observeerde en speelde.
Het was nog lastig om het programma niet te overladen want er is genoeg te doen in deze oer-provincie zoals Drenthe zich noemt. Gelukkig waren de weergoden ons gunstig gezind en dat maakte dit weekend tot een zonnig succes. Zeker aangezien de meeste van de uitstapjes in de buitenlucht plaatsvonden.
In het hunebedcentrum in Borger leerden we alles over hoe de hunebedbouwers leefden. Er waren mooie diorama’s op ware grote met opgezette beesten die Odin zijn aandacht trokken plus een hunebed replica. Naast het museum is een groot buitengebied met o.a. huizen uit het steen-, brons- en ijzertijd. Het blote voetenpad vond Odin prachtig, een leuke manier om te ervaren hoe het was om geen schoeisel te hebben. Net buiten het museum wierpen we een blik op het grootste hunebed van Nederland. Een perfecte plek om een foto te maken van Odin met zijn klassen beer, Flip. Deze kreeg Odin de dag voor de vakantie mee van school. Een extra tasje met de spulletjes voor Flip paste nog wel in de auto.
Met Odin besloten we ons te beperken tot 1 activiteit per dag. Zo konden we de andere helft van de dag bijkomen door bijvoorbeeld een plons te nemen in het prachtige zwemparadijs van het hotel. De warmte maakt alles net wat vermoeiender. Na een bezoek aan het gevangenismuseum maakten we een ritje in de boevenbus, Odin viel binnen een paar minuten in slaap op mijn schoot. Terwijl de rest van de filmers een koffiemakerij bezochten hebben wij gepicknickt op een nabij gelegen grasveld.
Een bezoek aan oerdorp Orvelte lieten we aan ons voorbij gaan net als het Van Gogh huis. Interessant voor ons maar niet voor Odin. In plaats daarvan zijn we met Erik, Nathalie en Mia naar een kinderboerderij gegaan op een paar minuten lopen vanaf ons hotel. In de middag haakte we aan bij het smalspoormuseum. Dat mochten we niet missen. Toen we aankwamen stond het treintje vol met 9,5ers klaar om te vertrekken. Onderweg stapten we uit voor een korte rondleiding door een turfstrooiselfabriek.
De filmprojecties vonden plaats in het hotel en ondanks het kleine aantal festivaldeelnemers waren er nog wel films ingezonden om te vertonen. Als Nederlandse club hebben we de gelegenheid van ons laatste festival aangegrepen om een paar oude favorieten te draaien van Nederlandse makelij. Het is toch bijzonder om jezelf, familie en vrienden te zien op echte film. Zeker als deze mensen niet meer bij ons zijn. We vonden het dan ook heel speciaal om films van Rene te draaien voor zijn vrouw, dochter en schoonzoon. We voelen het echt als een gemis dat hij er niet meer bij is dit laatste festival.
Tijdens het galadiner vermaakten Mia en Odin zich door verstoppertje te spelen in de gang en hard heen en weer te rennen. Odin liet trots zijn nieuwe knuffel-aanwinst zien, een kleine mammoet. Verder was het een traditioneel galadiner, Elmer zette zijn beste beentje voor met zijn voorzitterstoespraak, er werden prijzen uitgereikt en smakelijk gegeten en gedronken.
Op maandagochtend namen we na het ontbijt afscheid van de buitenlandse festivalgangers. We spraken allemaal de hoop uit elkaar volgend jaar weer te zien in Engeland voor het 45ste festival. Met een kleine vertraging, omdat er autosleutels zoek waren, vertrokken wij naar ons Landal-vakantiehuisje. Wij hielden nog een weekje vakantie hier in Drenthe terwijl de rest terugreed naar Amsterdam.