Op zondag 15 oktober viert Stichting Amateurfilm Home Movie Day 2023 in het Filmtheater Hilversum! Tijdens deze bijzondere editie vieren we het 100-jarig bestaan van de amateurfilm. In 1923 – precies honderd jaar geleden – kwamen de eerste succesvolle filmcamera’s op de markt waarmee amateurs zelf konden filmen: de Ciné-Kodak 16mm en Pathé Baby 9,5mm filmcamera’s.
Oud-amateurfilmers en -verzamelaars komen tijdens deze editie van Home Movie Day vertellen over het gebruik, de techniek en de geschiedenis van het amateurfilmen. Daarnaast worden diverse historische 9,5mm films op analoge wijze geprojecteerd én hebben we enkele nieuwe 16mm films laten maken door Nederlandse en Belgische filmmakers.
Home Movie Day sluiten we af met de internationale documentaire 9 ½, geproduceerd door INEDITS Amateur Films / Memory of Europe, een compilatiefilm van historische 9,5mm films uit diverse archieven wereldwijd. Bekijk hier de trailer.
Bezoekers kunnen amateurfilms uit eigen collectie meenemen om op locatie te bekijken.
10:30-10:45 – Inloop
10:45-11:15 – Ole Schepp over 9,5mm film met analoge filmvertoning
11:15-11:40 – Gé Aarts over 16mm film met bijzondere objecten uit eigen collectie
11:40-12:15 – 100 jaar amateurfilmen, vertoningen van nieuwe 16mm films
12:15-12:35 – Pauze
12:35-13:45 – Première 9 ½ (2022, INEDITS Amateur Films / Memory of Europe)
Wij kregen een berichtje van Tod Higginson (een Engelse 9,5er) over een project met de Kennington Bioscope van het Cinema Museum. Hoewel alle vertoningen worden geannuleerd, hebben ze online een experimentele show gedaan met kopieën van twee korte stomme films die vriendelijk waren verstrekt door het Eye Filmmuseum in Amsterdam.
https://www.youtube.com/kenningtonbioscope
We’ve received a message from Tod Higgingson about a project they did with the Kennington Bioscope from the Cinema Museum last week. While all screenings are cancelled, they did an experimental show online, using copies of two short silent films kindly provided by the Eye Filmmuseum in Amsterdam.
Een blik in het Cinema Museum in Londen. Voor een aantal van onze leden wellicht bekend aangezien we hier een paar jaar geleden zijn geweest tijdens een filmfestival.
A look at the Cinema Museum in London. May be known to some of our members as we went here at a film festival a few years ago.
De Engelse club heeft ervoor gekozen om het festival te verplaatsen naar juni 2021. Gezien alle onzekerheden in deze tijd een logische beslissing.
Dit betekend dat het festival in Frankrijk plaats zal vinden in 2022 wat natuurlijk mooi samenvalt met het 100 jarig jubileum van het 9,5 mm filmformaat.
The English club has chosen to move the festival to June 2021. Given all the uncertainties at this time a logical decision.
This means that the festival in France will take place in 2022, which of course coincides nicely with the 100th anniversary of the 9.5 mm film format.
Iets om naar uit te kijken tijdens het komende filmfestival in Engeland. Een uitje naar de Keithley & Worth Valley Preserved Railway. Een bezoek aan Engeland is niet compleet als je geen stoomtrein hebt gezien. Ik weet nog goed dat Elmer voor het eerst meeging naar een filmfestival in Engeland en daar zijn eerste rit met een stoomtrein maakte. Odin heeft al vele malen een ritje gemaakt met een stoomtrein, in binnen- en buitenland. Voor het eerst toen hij 3 maanden jong was tijdens het filmfestival in Valkenburg, Nederland.
Something to look forward to during the upcoming film festival in England. A trip to the Keithley & Worth Valley Preserved Railway. A visit to England is not complete if you have not seen a steam train. I remember very well that Elmer’s first steam train ride was during a film festival in England. Odin has already been on steam trains many times, at home and abroad. He took his first stream train ride when he was 3 months young, during the film festival in Valkenburg, the Netherlands.
Keithley & Worth Valley Preserved RailwayOdin tijdens de stoomtreindagen in oktober 2019
Ons laatste 9,5 bulletin is bijna klaar en komt zo snel mogelijk jullie kant op. We hopen dat ook dit bulletin jullie weer veel leesplezier zal geven.
Voor onze buitenlandse filmvrienden hebben we een speciale versie gemaakt waarin een aantal teksten vertaald zijn naar het Engels.
Het bulletin wordt gevouwen en geniet
Our last 9.5 bulletin is almost ready and will come your way as soon as possible. We have even translated a few text into English for our filmfriends abroad.
Festimatge is een uniek festival in de Spaanse stad Calella. Het verenigt in één evenement fotografie, korte film en filmactiviteiten 9,5mm.
I.v.m. de Corona crisis wordt het festival uitgesteld. Ze hopen de 2020 editie later dit jaar alsnog te kunnen organiseren.
ANOUNCEMMENT FROM THE ORGANIZING COMMITTEE
Dear followers of the FESTIMATGE,
I feel very bad having to announce the postponement of this edition, but the health situation obliges us to do so. An event of this magnitude requires the work of many people so that everything is ready on the opening day. And, under current circumstances, this would not be possible.
So we are already working to reprogram the FESTIMATGE 2020, hoping and wishing that the situation will be controlled in the coming months.
As we have more information, we will send it to you, keeping our pages duly updated:
English version, verderop is de Nederlandse versie te vinden
For the last international film festival on Dutch soil we drive to Assen in a small colone of 3 cars. Due to limited enthusiasm, we had almost canceled the festival. This does mean the end of an era. I went to film festivals ever since I was still in my mom’s belly. For many years it hasn’t been about the 9.5 mm films, but about being together, meeting old friends and fun outings in France, England, Germany, the Netherlands, even Scotland and Belgium.
That filming on real film by amateurs, would one day disappear is something we have seen coming for years. There are simply no more resources for it, the film itself is hardly to come by and the development of film is hardly done anymore. In short, the time of real film for the enthusiast is over. The Pathé baby is an old medium, however beloved, and must take its place in history.
Driving in the “jailbird bus” after our visit to the prisonmuseum
So we reach the last international film festival organized by the Dutch film club. We have adapted the leisure program, as René always used to call it, to the wishes of the increasingly aging participants. No more crowded days and great walking distances. Our hotel is equipped with all conveniences, all inclusive and entertainment. For example, we bowled with the group on the last evening. In the buffet restaurant everyone could have a very extensive breakfast, lunch and dinner at their own pace. Odin liked the playroom where he observed and played with other children after dinner.
It was still difficult not to overload the program because there is plenty to do in this primeval-province as Drenthe calls itself. Fortunately the weather gods were favorable to us and that made this weekend a sunny success. Certainly since most of the trips took place outdoors.
In the hunebed center in Borger we learned everything about how the hunebed builders lived. There were beautiful, large-sized dioramas with stuffed animals that caught Odin’s attention plus a hunebed replica. Next to the museum is a large outside area with, among other things, houses from the Stone, Bronze and Iron Ages. Odin loved the bare footpath, a nice way to experience what it was like not to have footwear. Just outside the museum we took a look at the largest hunebed in the Netherlands. A perfect place to take a picture of Odin with his class-bear, Flip. Odin received this from school the day before the holiday. An extra bag with the things for Flip thankfully fit in the car.
With Odin we decided to limit ourselves to 1 activity per day. That way we could use the other half of the day to take a splash in the beautiful swimming paradise of the hotel. The heat makes everything just a bit tiring. After a visit to the prison museum we took a ride in the jailbird bus, Odin fell asleep on my lap in a few minutes. While the rest of the filmmakers visited a coffee maker, we had a picnic on a nearby lawn.
We let a visit to the ancient village of Orvelte and Van Gogh house pass by. Interesting for us but not for Odin. Instead, we went with Erik, Nathalie and Mia to a children’s farm a few minutes’ walk from our hotel. In the afternoon we hooked up with the group at the narrow-gauge museum. We were not allowed to miss that. When we arrived the train was full of 9,5ers ready to leave. Along the way we got off for a short tour of a peat litter factory.
The film projections took place in the hotel and despite the small number of festival participants, films were still submitted to be shown. As a Dutch club, we have taken the opportunity of our last festival to play a few old favorites of Dutch origin. It is nevertheless special to see yourself, family and friends on real film. Especially when these people are no longer with us. We thought it was very special to show films of René for his wife, daughter and son-in-law. We really feel it is a great shame that he is no longer with us to enjoy this final festival.
During the gala dinner, Mia and Odin enjoyed themselves by playing hide and seek in the corridor and running back and forth. Odin proudly showed his new hug asset, a small wolly mammoth. It was a traditional gala dinner, Elmer put his best foot forward with his chairman speech, prizes were handed out, and tasty food and drinks were served.
On Monday morning we said goodbye to the foreign festivalgoers after breakfast. We all expressed the hope of seeing each other again next year in England for the 45th festival. Elmer, Odin and I left for our Landal holiday home here in Drenthe where we stayed another week. The rest of the Dutch group drove back to Amsterdam.
Voor het laatste internationale filmfestival op Nederlandse bodem rijden we in een kleine colone van 3 auto’s naar Assen. Door de beperkte animo hadden we het festival bijna afgeblazen maar dit konden we niet over ons hart verkrijgen. Dit betekent toch wel het einde van een tijdperk, een vast onderdeel van ons leven, een uitje waar we elk jaar naar uitkijken. Ik ging al mee naar filmfestivals toen ik nog in mijn mama’s buik zat. Het gaat al jaren niet meer om de 9,5mm films maar om het samenzijn, het weerzien van oude vrienden en leuke uitjes in Frankrijk, Engeland, Duitsland, Nederland, zelfs Schotland en België waar je anders niet snel zou komen.
Groepsfoto
Dat filmen op echte film door amateurs, eens zou verdwijnen is iets wat we al jaren aan zien komen. Er zijn simpel weg geen middelen meer voor, de film zelf is nauwelijks meer aan te komen en het ontwikkelen van film wordt bijna niet meer gedaan. Kortom de tijd van echte film voor de liefhebber is voorbij. De Pathé baby is een oud medium, hoe geliefd ook, en moet zijn plaats in nemen in de geschiedenis.
Zo bereiken we dan het laatste door de Nederlandse filmclub georganiseerde internationale filmfestival. Het leisure programma, zoals René dit altijd noemde, hebben we aangepast aan de wensen van de steeds ouder wordende deelnemers. Geen overvolle dagen meer en beperkte loopafstanden. Ons hotel is van alle gemakken voorzien, all inclusive en vermaak. Zo hebben we op de laatste avond met de groep gebowld. In buffetrestaurant kon iedereen in zijn eigen tempo zeer uitgebreid ontbijten, lunchen en avondeten. De speelruimte viel in de smaak bij Odin waar hij na het eten andere kinderen observeerde en speelde.
Het was nog lastig om het programma niet te overladen want er is genoeg te doen in deze oer-provincie zoals Drenthe zich noemt. Gelukkig waren de weergoden ons gunstig gezind en dat maakte dit weekend tot een zonnig succes. Zeker aangezien de meeste van de uitstapjes in de buitenlucht plaatsvonden.
In het hunebedcentrum in Borger leerden we alles over hoe de hunebedbouwers leefden. Er waren mooie diorama’s op ware grote met opgezette beesten die Odin zijn aandacht trokken plus een hunebed replica. Naast het museum is een groot buitengebied met o.a. huizen uit het steen-, brons- en ijzertijd. Het blote voetenpad vond Odin prachtig, een leuke manier om te ervaren hoe het was om geen schoeisel te hebben. Net buiten het museum wierpen we een blik op het grootste hunebed van Nederland. Een perfecte plek om een foto te maken van Odin met zijn klassen beer, Flip. Deze kreeg Odin de dag voor de vakantie mee van school. Een extra tasje met de spulletjes voor Flip paste nog wel in de auto.
Met Odin besloten we ons te beperken tot 1 activiteit per dag. Zo konden we de andere helft van de dag bijkomen door bijvoorbeeld een plons te nemen in het prachtige zwemparadijs van het hotel. De warmte maakt alles net wat vermoeiender. Na een bezoek aan het gevangenismuseum maakten we een ritje in de boevenbus, Odin viel binnen een paar minuten in slaap op mijn schoot. Terwijl de rest van de filmers een koffiemakerij bezochten hebben wij gepicknickt op een nabij gelegen grasveld.
Een bezoek aan oerdorp Orvelte lieten we aan ons voorbij gaan net als het Van Gogh huis. Interessant voor ons maar niet voor Odin. In plaats daarvan zijn we met Erik, Nathalie en Mia naar een kinderboerderij gegaan op een paar minuten lopen vanaf ons hotel. In de middag haakte we aan bij het smalspoormuseum. Dat mochten we niet missen. Toen we aankwamen stond het treintje vol met 9,5ers klaar om te vertrekken. Onderweg stapten we uit voor een korte rondleiding door een turfstrooiselfabriek.
De filmprojecties vonden plaats in het hotel en ondanks het kleine aantal festivaldeelnemers waren er nog wel films ingezonden om te vertonen. Als Nederlandse club hebben we de gelegenheid van ons laatste festival aangegrepen om een paar oude favorieten te draaien van Nederlandse makelij. Het is toch bijzonder om jezelf, familie en vrienden te zien op echte film. Zeker als deze mensen niet meer bij ons zijn. We vonden het dan ook heel speciaal om films van Rene te draaien voor zijn vrouw, dochter en schoonzoon. We voelen het echt als een gemis dat hij er niet meer bij is dit laatste festival.
Tijdens het galadiner vermaakten Mia en Odin zich door verstoppertje te spelen in de gang en hard heen en weer te rennen. Odin liet trots zijn nieuwe knuffel-aanwinst zien, een kleine mammoet. Verder was het een traditioneel galadiner, Elmer zette zijn beste beentje voor met zijn voorzitterstoespraak, er werden prijzen uitgereikt en smakelijk gegeten en gedronken.
Op maandagochtend namen we na het ontbijt afscheid van de buitenlandse festivalgangers. We spraken allemaal de hoop uit elkaar volgend jaar weer te zien in Engeland voor het 45ste festival. Met een kleine vertraging, omdat er autosleutels zoek waren, vertrokken wij naar ons Landal-vakantiehuisje. Wij hielden nog een weekje vakantie hier in Drenthe terwijl de rest terugreed naar Amsterdam.
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat ermee instemt.Ok
